شناسایی معیارهای موثر در توزیع مکانی جنگل‌‌های مانگرو (مطالعه نمونه: جنگل‌‌های حرا)

جنگل‌‌های مانگرو یکی از حاصلخیزترین بوم‌سازگان‌ها در گستره زمین محسوب می شوند که در سال‌‌های اخیر به دلیل  فعالیت‌‌های انسانی و گاه سوانح طبیعی در معرض تهدید قرار گرفته اند. نبود معیارهای مدون حفاظتی برای گزینش پهنه‌‌های حفاظتی و یا شناسایی مکان‌‌هایی برای حفاظت بیرونی یا توسعه جنگلکاری‌‌ها، مراقبت و افزایش سطح مانگروها در سطح جهان را با چالش مواجه ساخته است. این نوشتار به دنبال شناسایی معیارها و شاخص‌‌های حفاظتی از گونه حرا به عنوان یکی از گونه‌‌های اصلی مانگرو است که دارای پراکنش وسیع و اهمیت اقتصادی و زیست‌‌محیطی زیادی در جهان می‌‌باشد. ابتدا ضمن بررسی 23 مطالعه صورت گرفته در سطح جهان و ایران و توجه به نتایج حاصله، معیارهای موثر در سه مقیاس جهانی، محلی و ساختاری و همچنین دو سطح مشترک جهانی- محلی و محلی- ساختاری طبقه بندی گردیدند. بر اساس بررسی صورت گرفته 3 معیار اصلی و 9 زیر معیار و 42 شاخص برای مکان‌‌‌یابی عرصه‌‌های مناسب برای توسعه اجتماع‌های حرا شناسایی شدند. 654/1 درصد از شاخص های شناسایی شده در سطح جهانی، 719/53 درصد در سطح محلی و 181/18 درصد در سطح ساختاری،744/10 درصد جهانی- محلی و 702/15 درصد محلی- ساختاری بود. از معیارهای اصلی شناسایی شده، معیار ویژگی‌‌های زمین و زیر معیارهای ویژگی‌‌های شیمیایی زمین و کیفیت آب از بیشترین اهمیت در توزیع مکانی جنگل های حرا برخوردارند. همچنین این بررسی نشان داد، اغلب معیارهای مورد توجه و استفاده، معطوف به معیارهای مقیاس محلی است.